Ik mis Guanajuato echt!

Het was een fantastische ervaring om in Guanajuato te wonen en te studeren! Ik kan nog steeds de warmte voelen van de zon en de vriendelijkheid van de mensen is iets wat ik nooit zou vergeten!

Alles was zo levendig!: het zonlicht, de geur van vers fruit, de glimlachen van de mensen en de kleuren, fantastisch, maar ook de koloniale huizen, de kleren, de blauwe lucht. Ik vond het heerlijk om door de kleine straatjes te lopen en nieuwe cafeetjes, met fantastische terrasjes, te ontdekken in mijn vrije tijd, of te luisteren naar de diepe klanken van de Mariachis als ze zongen in parken en op straathoeken. Iedere dag ontmoette ik wel iemand om mee te praten. Binnen een week had ik al zoveel nieuwe vrienden!

Etaín, Luis Ángel, Balandrán, Natalia en ik spraken vaak af bij het Plaza Mayor om een lekkere kop koffie te drinken en uit te vogelen wat onze volgende excursie zou worden. We zijn naar Cristo Rey (het op een na grootste standbeeld ter wereld, op die in Rio de Janeiro na), La Valenciana, Atotonilco’s, San Miguel de Allende, Querétaro, Guadalajara en zelfs Puerto Vallarta!

Ik maakte allemaal nieuwe Mexicaanse vrienden, en ze zeiden allemaal dat ik op moest passen met wat ik at want “Europeaanse magen zijn erg gevoelig”, ik luisterde er niet echt naar totdat ik last kreeg van “Moctezuma’s wraak”, zoals mijn vrienden het noemde. Blijkbaar wilt Moctezuma wraak op Europanen omdat hij door hen zijn rijk is kwijtgeraakt. Dus, als je ooit naar Mexico gaat, wees dan voorzichtig met water uit de tap, want je weet nooit waar Moctezuma is! En geloof me, het is echt niet fijn. Maar goed, na een slechte dag begon ik alweer met wat Mexicaans eten te eten en “Agua de Jamaica” te drinken, een huisgemaakt smaakwater met een bloem erin en wat suiker. Een andere culinaire specialiteit die mijn aandacht trok waren de “helados de bote”, een soort ijs maar dan zonder melk. Je kunt ze in allerlei smaken vinden, op de Querétaro’s markt vonden we zelfs eentje met slangensmaak! Alleen niemand durfde het te proberen.

De talenschool ligt midden in het centrum van Guanajuato en de leraren zijn enorm vriendelijk. Het is een heel mooi gebouw met een grote patio, waar de studenten samenkomen in de pauze. Er hangt een hele fijne Mexicaanse sfeer door de gastvrije houding en de levendige kleuren op de muur.

’s Avonds bij het uitgaan had ik enorm veel plezier. Ik wilde ervaren hoe de ‘cantinas’ (bars) waren, maar het was echt moeilijk voor Natalia, Eta en mij om binnen te komen, omdat alleen mannen zijn toegestaan. Toen hadden we eindelijk een gevonden waar we een paar minuutjes naar binnen mochten. Ik begreep gelijk waarom Mexicaanse vrouwen het niet erg vinden om niet naar binnen te mogen, het was er zo vies en saai! Maar we waren wel blij dat we eindelijk eentje hadden gezien.

Er is nog steeds van alles te zien en te beleven in Guanajuato. Ik moest terug naar huis omdat mijn school weer begon. Maar omdat ik hele goede vrienden heb gemaakt hier kom ik zeker nog eens terug!

– Tanya (Russia)